[SF] That's just Ziall :")

ข้อมูลเบื้องต้น

.. That's just Ziall ..

 

   more than close friend so you're close up my heart 

 

เนื้อเรื่อง

“นี่ๆ ใครเห็นเซนบ้างหายไปไหนแต่เช้านะ” หนุ่มน้อยผมบลอนด์ถามหาเพื่อนสนิทที่ตั้งแต่ตื่นมายังไม่ได้เห็นหน้าเห็นตาเลย

“มีธุระอะไรรึป่าว” หนุ่มหัวหยองละสายตามาจากทีวีหันมาสนใจ

“ก็นัดกันไว้ว่าวันนี้จะไปตกปลาด้วยกัน”

“อ่อออ เซนไม่อยู่หรอก ออกไป…”

“กับเพอรี่” คนที่พึ่งเข้ามารีบแย่งพูด

“ลูอิส!! จะพูดทำไม เดี๋ยวไนออลก็งอนหรอก” หนุ่มหัวหยองหันมาตะคอกเบาๆใส่คนที่เข้ามาใหม่

“ทำไมล่ะ แฮรี่” ลูอิสหันมากระซิบกระซาบ ทำหน้างง

“อ่าวว ก็ไนออลนัดเซนไปตกปลาวันนี้ แต่มันดันเบี้ยวนะเซ่ =[]=” แฮรี่กระซิบบอกกลับ

“เฮ้อออ ทำไมไม่ยอมบอกกันตั้งแต่แรก ปล่อยให้คนอื่นรออยู่ได้” ไนออลทำหน้าเซ็งๆ

“ก็ต้องเข้าใจว่าคนกำลังอินเลิฟ” ลูอิสเผลอพูดพล่อยๆออกมา เป็นเหตุให้โดนศอกแฮรี่เข้าเต็มๆท้อง

“โอ๊ยยย นี่ฉันเป็นพี่นายนะแฮรี่! ทำแบบนี้ได้ไง” ลูอิสหันมาโวยวายแบบเด็กๆ

“เป็นพี่? ก็หัดทำตัวเป็นพี่บ้างสิ แต่ดูซิทำตัวเป็นเด็กไปได้” แฮรี่หันมาตะคอกใส่

“แฮรี่! มันจะมากไปแล้วน้า” ไนออลมองทั้งสองทะเลาะกัน ก็เลือกที่จะเดินออกไป

“เห้ยยย! ไนออลไปไหนแล้ว” แฮรี่มองหารอบๆห้องนั่งเล่น ก็ไม่เห็นคนที่ยืนอยู่เมื่อกี้แล้ว

“ลูอิส อยากรู้มั้ยว่าทำไมถึงไม่อยากให้พูด” ลูอิสหันมาจ้องตาแฮรี่อย่างสนใจในทันที

“โอ้ยยย สาบานเถอะว่านายเป็นพี่ใหญ่ของวง ฉันจะบ้า” แฮรี่รู้สึกเพลียใจกับคนตรงหน้า

“เอ่า ก็ไม่รู้จริงๆ ก็รีบๆบอกว่าสิว่าทำไม”

“นายก็รู้ว่าไนออลสนิทกะเซนแค่ไหน อยู่กะเซนมาตลอด แล้ววันนึงถ้าเซนอยู่ๆก็เริ่มห่างออกไป แล้วคิดว่าคนอย่างไนออลมันจะรู้สึกยังไงล่ะ แล้วยิ่งเรื่องนัดวันนี้ ที่มันเบี้ยวไปหาสาวอีก ปล่อยให้ไนออลต้องรอและก็ไม่บอกอะไรไว้ คิดว่าจะรู้สึกยังไง ”

“แต่สองคนนั้นไม่ใช่แฟนกันนะ” ลูอิสยังขัดไม่เลิก

“เออไม่ใช่แฟน! แต่เซนเป็นคนที่สนิทกะมันมาก มาก มาก มาก มาก การที่จะรู้สึกแบบนี้มันเป็นเรื่องธรรมดาของไนออล” แฮรี่เขย่าตัวลูอิส อย่างหมั่นไส้

“แล้วถ้าฉันเป็นแบบเซนล่ะ นายจะรู้สึกยังไง” ลูอิสจ้องตาแฮรี่นิ่ง

“แล้วทุกวันนี้ นายยังไม่เป็นแบบนั้นอีกหรอ”แฮรี่ปล่อยมือจากไหล่ลูอิส ถ้อยคำที่เอ่ยออกมาฟังดูคำตัดพ้อเหลือเกิน

“จ๋อยเลย ฮ่าๆๆๆ แฮซที่รัก ฉันยังรักนายเหมือนเดิมนะ >3” ลูอิสพยายามทำให้บรรยากาศร่าเริงขึ้นมา แต่ปรากฏว่า …

“อ้าววววว แฮซที่รัก ฉันพูดจริงๆนะ” ลูอิสตะโกนไล่หลังแฮรี่ที่เดินเงียบออกไป

“ไนออล เป็นอะไรรึป่าว”  แฮรี่เดินออกมาก็เจอไนออลนั่งเหม่อมองท้องฟ้าไปเลื่อยเปื่อย

“ป่าวนิ่ แค่ไม่รู้จะทำอะไร” ไนออลหันมามองคนที่นั่งลงข้างๆ

“ไปตกปลากับฉันมั้ย อยู่บ้านก็เบื่อๆ”

“เอาสิ  ไปเตรียมของกันเถอะ” ไนออลยิ้มร่าอย่างสดใส เพราะกำลังจะมีอะไรสนุกๆทำแก้เซ็ง

        ทั้งสองเตรียมข้าวของพร้อมแล้วก็ขี่จักรยานกันออกไป โดยแฮรี่เป็นคนขี่ มีไนออลซ้อน ตลอดเส้นทางเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะที่เต็มไปด้วยความสุข

“ไนออลไปไหน” ทันทีที่เซนกลับมาถึงก็ถามหาเจ้าตัวเล็กทันที เพราะเพิ่งนึกขึ้นได้ว่านัดกะไนออลไว้ตั้งแต่เมื่อวาน

“ออกไปกะแฮรี่นานแล้วล่ะ เดี๋ยวคงกลับมา” เลียมที่เดินออกมาจากครัว หันมาตอบคำถาม

“ได้ข่าวว่านายทิ้งไนออลนิ่” ลูอิสออกมาสมทบ

“ไม่ได้ทิ้ง ก็ฉันมีธุระ” ว่าแล้วก็เจ้าตัวก็เดินไปนั่งดูทีวีเล่นหน้าตาเฉย

“โห่ววววว ธุระกับผู้หญิง จนลืมเพื่อน” ลูอิสยังคงค่อนแคะเซนไม่เลิก

“ช่วงนี้ นายดูไม่สนใจไนออลเหมือนแต่ก่อนเลยนะ” เลียมพูดขึ้นบ้าง

“รู้ได้ไงว่าไม่สนใจ ฉันไม่ทิ้งเพื่อนหรอกหน่า”

“แต่แค่เห็นผู้หญิงดีกว่า” ลูอิสหันมาหัวเราะเหอะๆ

“ก็เหมือนกะพวกนายนั่นแหละ ที่เห็นว่าแฟนสำคัญ แต่ก็ไม่ใช่ว่าเพื่อนจะไม่สำคัญ ฉันไม่ทิ้งคนใดคนหนึ่งหรอก” เซนหันมาพูดจริงจัง

“ฉันเข้าใจ แต่นายก็รู้ดีกว่าใครว่าไนออลน่ะเป็นยังไง เค้า..”

“ฉันรู้หน่า” เซนรีบตัดบทก่อนที่แดดดี้ของวงจะร่ายยาวกว่านี้

“ก็เคลียร์กันให้ดีล่ะกัน” เลียมพูดอย่างเหนื่อยหน่ายใจ พวกนี้นับวันยิ่งทำตัวเป็นเด็กๆมากขึ้น

“ฮาโหลววววววว กลับมาแล้ว ได้ผลไม้มาบานเลย” ไนออลตะโกนเสียงดังมาตั้งแต่ประตูเข้าบ้าน

“ไหนว่าไปตกปลา ทำไมมีแต่ผลไม้” ลูอิสเดินมาช่วยผลไม้ที่เต็มไม้เต็มมือไปหมด
“อย่ามาเนียนลู ฉันรู้ว่านายจะแย่ง” ไนออลหันตัวหนี ไม่ยอมให้ลูอิสช่วยถือ

“โธ่ ไอ้เด็กบ้า ไหนบอกเอามาฝากไง” ลูอิสแกล้งผลักหัวกลมๆเล่น

“นายก็ไปแบ่งกับแฮรี่สิ ฉันเอามาเผื่อเลียม” ไนออลหันมายิ้มหวานให้เลียม เพราะรู้ว่าเลียมกินน้อย

“แล้วของฉันล่ะ” เซนเดินเข้ามาถือวิสาสะดึงแอปเปิ้ลที่ไนออลคาบอยู่ออกจากปาก คนตัวเล็กมองคนตรงหน้า แต่ก็ไม่แสดงสีหน้าอะไรออกมา และก็เดินผ่านไปเหมือนไม่ได้ยินที่เซนพูด

“เอาแล้วไง” เพื่อนๆที่เหลือต่างทำหน้าประมาณว่า ‘กูกะแล้วว่าต้องเจอแบบนี้’

“ไนออล เป็นไง สนุกมั้ย” เซนเดินตามไนออลเข้าครัวไป

“…” คนตัวเล็กเดินฮัมเพลงมีความสุข ไม่ได้ใส่ใจคำถามเซนเลยแม้แต่น้อย เพื่อนทั้งสามคนที่เหลือก็แอบมาสอดส่องเหตุการณ์ความเป็นไปอยู่ทุกฝีก้าว

“ไนออล ฉันขอโทษ พูดอะไรบ้างสิ ขอโทษๆๆๆ” เหตุการณ์ตอนนี้เซนเป็นฝ่ายพูดอยู่คนเดียว ซึ่งไนออลก็ยังนิ่งเฉย สนใจแต่ขนมที่วางอยู่ข้างหน้าอย่างเดียว

“ไม่เอาหน่า ฉันขอโทษที่ลืมบอกนายก่อน ไม่งอนนะ” เซนยื่นหน้าเข้ามาแทนจานขนม กระพริบตาปริบๆอย่างน่าสงสาร

        วันทั้งวันไนออลไม่ปริปากพูดกับเซนเลย แต่กับคนอื่นก็พูดคุยเฮฮากันปกติ จนช่วงเย็นไนออลได้ออกไปคลับกับจอช เซนจึงไปปรึกษาเพื่อนคนอื่น เพราะไนออลไม่เคยโกรธเค้านานขนาดนี้ แต่เซนกลับโดนจิกกัดแทนการได้รับคำปรึกษา เค้าจึงตัดสินใจแก้ปัญหาด้วยตัวเองน่าจะดีกว่า

        ..ตีหนึ่ง..

        “เห้ เปิดประตูหน่อย เอาไอ้ขี้เมามาส่ง” จอชตะโกนเรียกคนในบ้าน มือข้างหนึ่งก็ทุบประตู อีกข้างก็พยุงร่างไนออลที่อ่อนปวกเปียกซะเหลือเกิน

        ทันทีที่ประตูเปิดมา จอชก็ผลักร่างเล็กให้คนที่มารับรับผิดชอบต่อ

        “ไปละ ดูแลด้วย วันนี้มันเป็นอะไรไม่รู้ ดื่มหนัก สภาพเลยเป็นลูกหมาแบบนี้” จอชพูดจบก็ทิ้งภาระอันหนักหน่วงให้เซนรับไปตามสภาพ

        “ไนออล ยืนดีๆก่อนได้มั้ย” เซนพยายามฉุดให้คนตัวเล็กลุกขึ้นมาจากพื้น จับแขนข้างหนึ่งของไนออลพาดบ่าตน แต่ด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำให้แขนขาไม่มีแรงเซนจึงต้องโอบเอวเล็กไว้เพื่อประคองร่างไม่ให้ล้มลงอีก  มืออีกข้างของไนออลตอนนี้จึงมาเกี่ยวรั้งคอเซนไว้ในระยะที่หน้าแทบจะชนกัน นัยน์ตาสีฟ้าสดสะท้อนแสงไฟทำให้ดูสวยและดึงดูดสายตามากขึ้นอีก ไม่รู้เมื่อไรที่ริมฝีปากทั้งสองแนบชิดกัน ริมฝีปากนุ่มนิ่มถูไปมาอย่างอ่อนโยน เหมือนเด็กที่ไม่รู้ประสีประสาอะไร มันไม่ใช่จูบที่ดูดดื่ม หรือจาบจ้วง เพียงแค่ริมฝีปากแตะกัน ก็ทำให้อีกคนหลงละเมอกับรสชาติที่แสนจะหวานและนุ่มนวลเช่นนี้ จนลืมสนใจว่าคนตรงหน้านี้คือเด็กผู้ชายที่เป็นเพื่อนสนิทของตน ทั้งคู่ยืนอยู่แบบนี้ไม่รู้ว่านานเท่าไร แต่รู้สึกตัวอีกที คนตัวเล็กก็หลับคอตกไปแล้ว

        “ทำอะไรลงไปวะ” เซนแตะปากตัวเองเหมือนคนพึ่งตื่นจากความฝัน ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อกี้มันเหมือนฝันไป รสชาติที่นุ่มนวลเบาบาง ความบริสุทธิ์ ไร้เดียงสาเช่นนี้ ไม่เคยได้สัมผัสจากผู้หญิงคนไหน แต่เพื่อนสนิทตรงหน้านี้กลับมอบสัมผัสนั้นให้ มันจะแปลกมั้ยถ้าเค้ารู้สึกว่าในฝันเมื่อกี้ทำให้เค้ารู้สึกดีมาก  ทุกอย่างมันคงจะจบถ้าเรื่องนี้เป็นความฝัน แต่มันคือเรื่องจริง เรื่องจริงที่ว่าเค้าจูบกับเพื่อนสนิทตัวเอง และก็ไม่ได้รังเกียจอะไรเลยด้วยซ้ำ

“นายมานอนห้องฉันได้ยังไง” ไนออลที่เพิ่งตื่นเห็นเซนอยู่ข้างๆก็โวยวายทันที

“หืออออ เมื่อคืนนายเมา” เซนลุกขึ้นมาตอบด้วยเสียงงัวเงีย

“เมื่อคืนนายจูบฉัน” คำพูดไนอลลทำเซนตื่นขึ้นเต็มตาในทันที

“ฉันป่าว!” เค้ารีบปฏิเสธทันควัน

“อ้าวหรอออ งั้นฉันคงฝันไป” ไนออลแสร้งเกาหัวแก้เขิน เพราะคิดว่าตัวเองฝันไปจริงๆ

“อื้อ นั่นมันฝันแล่ว” เซนก็ทำเป็นเซตผม ไม่สนใจอะไร

“เออ เมื่อวานฉันโกรธนายอยู่” ไนออลหันมาพูดเหมือนจะนึกขึ้นได้

“ฝันแล่วววว” เซนหันกลับมาทำหน้าตาทะเล้นใส่

“ฝันอะไร โกรธจริงที่นายผิดนัด” ว่าแล้วแก้มขาวๆอมชมพูก็ป่องขึ้นเหมือนเด็กขี้งอน

“โกรธก็จริง แต่นายหายโกรธฉันแล้วนี่หน่า” เซนทำหน้าที่คิดว่าน่ารักแข่งกับไนออล

“หรอ? หายแล้วแน่นะ” ไนออลถามย้ำอีกครั้ง

“นี่นายจำไม่ได้หรอ” ไนออลพยักหน้ารับ

“นายน่ะบอกว่าไม่โกรธฉันแล้ว แล้วนายก็พาฉันไปกินขนมหวาน หวานมากๆ >< แล้วเราก็คืนดีกันไง” เซนพูดแถเนียนไปเรื่อยเปื่อย

“หรอ ฉันทำแบบนั้นหรอ ไม่เห็นจะจำได้” ไนออลกระพริบตาปริ๊บๆ ลองนึก ก็นึกไม่ออก

“ใช่นายทำแบบนั้น แต่นายจะไปจำได้ไงก็นายเมา ช่างมันเถอะ”

“อื้มๆ งั้นฉันไปอาบน้ำก่อนนะ” ไนออลลุกขึ้นจากเตียงกำลังจะไปยังห้องน้ำก็หยุดเดิน แล้วหันมาถามคนที่อยู่บนเตียง

“ไปอาบน้ำด้วยกันมั้ย ฮ่าๆๆ” ไนออลแกล้งพูดเล่น

“แน่ใจหรอ” สายตาของเซนตอนนี้เหมือนหมาป่าที่จ้องจะงาบกระต่ายมาก จนทำให้ผ้าเช็ดตัวบนไหล่ไนออลถูกส่งมาเต็มหน้าหล่อๆของเซนพอดี

“ทำหน้าแบบนั้นทำมายยยยยย” แล้วเจ้าตัวเล็กก็วิ่งหนีเข้าห้องน้ำไป

“ตัวเล็กเปิดประตูดิ จะเข้าไปอาบน้ำด้วย” เซนมายืนง่องแง่งเคาะประตูห้องน้ำ

“ใครตัวเล็ก ฉันสูงจะเท่านายอยู่และ อาบังขายโรตี” เสียงไนออลตะโกนถียงออกมาข้างใน ทำให้คนฟังหัวเราะชอบใจกับการกระทำแบบเด็กๆของเพื่อนสนิท(?)ตัวเอง

เซนเดินกอดคอไนออลที่มัวแต่เล่นเกมมือถืออยู่ ทั้งคู่เดินลงมาท่ามกลางสายตาที่งุนงงของเพื่อนๆ  แล้วก็เดินผ่านสายตาสงสัยนั้นเข้าไปในครัว  จากนั้นก็มีแต่เสียงหัวเราะคิกคักกันสองคน ทิ้งความสงสัยปนอยากรู้(มาก)ให้เพื่อนได้ขบคิดกันว่า “มันไปดีกันเมื่อไร” “เซนทำยังไงให้ไนออลหายโกรธ” “ทำไมมันดูมีความสุขกันแค่สองคน” “ทำไมมันทำเหมือนไม่เห็นพวกเราเลย”

Vas happenin? ? ? !

 

Thanks for read my imagination : )
have you comment about this short fiction and Ziall ? 

..i hope you'll be happy and like this..